“Ik krijg te maken met kinderen in uiteenlopende ontwikkelingsfasen, met heel verschillende problematiek en interesses. De uitdaging is ze aan het werk krijgen en houden!”

Bij Reade snateren de kindertjes net zo uitgelaten als overal. Ze komen hier om spelenderwijs hard te werken, zegt ergotherapeute Eowyn Stoffels. De kinderen hebben motorische beperkingen en leren bij Reade hier zo goed als mogelijk mee om te gaan. Hoe ze hun speelgoed kunnen oppakken en loslaten bijvoorbeeld. Of hoe ze zich zelf kunnen aan- en uitkleden. Zeven jaar geleden kwam Eowyn Stoffels bij Reade werken. Ze kwam van de afdeling kinderrevalidatie van een grotere zorginstelling.

Eowyn, welke eigenschappen heeft de ergotherapeut hier in huis?
Het belangrijkste is dat je goed communiceert. Je krijgt te maken met kinderen in uiteenlopende ontwikkelingsfasen, met heel verschillende problematieken en interesses. De uitdaging is ze aan het werk krijgen en houden, ook als het ze het moeilijk vinden. Net zo belangrijk is het contact dat je opbouwt met hun ouders en met hun docenten op de Mytylschool. Voor mij is er al heel veel bereikt als de ouders zich begrepen en ondersteund voelen, dat ze hier de tools hebben gevonden om verder te komen.

En als er een taalbarrière tussen jullie en de ouders staat? 
Gelukkig hebben we een medewerker die goed Spaans spreekt en een stagiaire van Marokkaanse komaf, daar komen we al een eind mee. Maar het probleem is er zeker. Wij moeten weten hoe het kind opgroeit, wat het thuis doet, om de ouders adequate instructies te kunnen geven. Het streven is de revalidatie te integreren in de thuissituatie, anders kun je net zo goed stoppen. Maar we zitten hier met een overwegend wit team. Het zou leuk zijn wanneer er meer sollicitanten komen met een andere culturele achtergrond. 

Gelukkig ben je hier niet in je eentje verantwoordelijk.
Klopt. Rond ieder kind staat een heel behandelteam. Goed kunnen samenwerken is dan belangrijk. Open communiceren, de flexibiliteit opbrengen om met andere typen mensen te kunnen samenwerken.

Je moet dus soepel en open zijn. Nog meer?
Je hebt hier te maken met zeer diverse diagnosegroepen, dus een brede interesse en de wens tot verder scholen naast het werk is belangrijk. Op de peuterrevalidatie komen kinderen met o.a. cerebrale parese, spina bifida en arthrogryposis multiplex. Je specialiseert je dus niet in één diagnosegroep maar werkt met een breed scala aan ziektebeelden. De diagnostische fase van de intake duurt ongeveer 12 weken. Het kind moet zich lekker voelen op deze plek, vaak brengen ze hier voor het eerst uurtjes zonder ouders door. Zowel hier als op enkele van de netwerklocaties krijgen we te maken met oudere kinderen, bijvoorbeeld scholieren met schrijfproblemen. Bij die groep speelt faalangst vaker een rol. 

Hoe is het om bij Reade te werken?
Toen ik hier begon vond ik dat vanwege de kleinschaligheid best spannend. Zou er wel voldoende kennis en know how zijn binnen zo’n kleine groep collega’s? Maar die bezorgdheid was niet nodig. Er is ruim voldoende kennis en veel ruimte om elkaar vragen te stellen. Alle disciplines liggen hier prachtig op één afdeling waardoor de samenwerking juist heel laagdrempelig is. Die kleinschaligheid bevalt me dus prima. 

Eowyn, waar doe je het voor? 
Voor het kind dat een letter eindelijk leesbaar kan maken. Dat zie je helemaal blij worden, zijn zelfwaardering stijgt met sprongen. Vanochtend was hier een klein meisje dat zich niet zelfstandig kan verplaatsen. In een stoeltje met wieltjes beleefde ze voor het eerst de ruimte, trippelde stralend rond.